Hoe kunnen wijnen uit eenzelfde appellatie zo verschillend smaken? Vandaag ontmoeten we drie wijnboeren die dit mysterie zullen oplossen. Ze wonen op slechts een paar kilometer van elkaar in Cairanne, maar hun wijnen zijn zo verschillend dat je zou denken dat ze uit verschillende landen komen.
Het mysterie van drie buren
Pierre, Marie en Paul zijn al drie generaties vrienden. Hun grootvaders werkten samen, hun vaders deelden machines, en nu helpen zij elkaar nog steeds tijdens de oogst. Maar hun wijnen? Die smaken zo verschillend dat bezoekers vaak verbaasd zijn als ze horen dat alle drie uit hetzelfde Cairanne komen.
Het geheim ligt letterlijk onder hun voeten: de bodem.
Pierre: De noordelijke hellingen - "De krachtige"
Pierre woont op de "Hauts de Cairanne", de noordelijke hellingen die uitkijken over het dal. Als je bij hem op bezoek komt, valt meteen de kleur van de aarde op: een mengeling van grijswitte kalksteen en donkere klei. Pierre graaft met zijn schep een beetje aarde op en laat het je voelen. "Voel maar", zegt hij, "het plakt een beetje tussen je vingers, maar het kruimelt ook. Dat is klei vermengd met kalksteen."
Deze bodem is als een perfecte spons. De klei houdt het regenwater vast zoals een spons water absorbeert, maar de kalksteen zorgt ervoor dat overtollig water wegloopt - precies zoals een spons ook water kan uitwringen. Dit betekent dat Pierre's wijnstokken nooit verdrinken in natte periodes, maar ook nooit uitdrogen in warme, droge zomers.
"Mijn wijnen", vertelt Pierre trots, "zijn krachtig en gestructureerd. Ze hebben body (volheid in de mond) en kunnen jaren bewaard worden. Als je ze jong proeft, proef je intense aroma's van zwarte kersen en bramen, met een hint van peper en kruiden. De tannines (stoffen die je mond een beetje droog maken, zoals bij sterke thee) zijn stevig maar niet ruw."
Pierre's wijnen zijn als een goed gebouwd huis: solide fundament, sterke structuur, gebouwd om lang mee te gaan.
Marie: De zuidelijke garrigue - "De zonnegodin"
Een paar kilometer zuidelijker woont Marie, en haar landschap ziet er compleet anders uit. In plaats van groene weiden zie je hier de typische mediterrane "garrigue" - laag struikgewas met wilde kruiden zoals tijm, rozemarijn en lavendel. De geur alleen al maakt je duidelijk dat je in het warme zuiden bent.
Maar het bijzonderste zijn de stenen. Overal liggen grote, ronde keien - sommige zo groot als een voetbal, andere ter grootte van je vuist. Marie noemt ze liefkozend "galets roulés" (ronde galets). "Deze stenen", legt ze uit terwijl ze er één oppakt, "zijn duizenden jaren geleden hiernaartoe gerold door rivieren. Ze zijn mijn geheime helpers."
Overdag worden deze stenen gloeiend heet in de zon. 's Avonds, als de temperatuur daalt, geven ze langzaam alle warmte weer af aan de wijnstokken. Het is alsof elke wijnstok zijn eigen verwarmingssysteem heeft. De rode klei tussen de stenen houdt net genoeg water vast om de planten door droge periodes te helpen.
"Mijn wijnen", vertelt Marie met een glimlach, "zijn genereus en krachtig - echte zonnewijnen. Ze hebben aroma's van rijpe bramen, vijgen en gedroogde kruiden. Ze voelen vol en warm in je mond, alsof je een stukje mediterrane zon proeft."
Marie's wijnen zijn als een warme omhelzing op een koude dag: verwarmend, troostend en vol van karakter.
Paul: De westelijke terrassen - "De elegante"
Paul woont aan de rand van Cairanne, op de terrassen van de Aygues-rivier. Zijn wijngaarden liggen op verschillende niveaus, als trappen die afdalen naar de rivier. De bodem hier voelt heel anders aan: zanderig, met kleine kiezelsteentjes die tussen je vingers glijden.
"Zand drineert heel goed", legt Paul uit terwijl hij een handvol aarde opschept. "Water loopt er snel doorheen, maar het houdt ook warmte vast. Mijn wijnstokken moeten harder werken voor hun water en voeding, en dat maakt ze sterker."
Deze "stress" voor de wijnstokken klinkt misschien slecht, maar het is eigenlijk heel goed. Net zoals sporters sterker worden door training, worden wijnstokken die een beetje moeten "vechten" voor hun water uiteindelijk beter. Ze maken kleinere druiven met geconcentreerdere smaken.
"Mijn wijnen", zegt Paul, "zijn elegant en verfijnd. Ze hebben aroma's van rode bessen zoals frambozen en kersen, met florale tonen van viooltjes. De tannines zijn zacht en zijdeachtig. Het zijn wijnen voor mensen die van subtiliteit houden."
Paul's wijnen zijn als klassieke muziek: ingetogen, verfijnd, en vol van subtiele schoonheid die je pas echt waardeert als je er tijd voor neemt.
Waarom dit zo belangrijk is: terroir
Dit verhaal van drie vrienden illustreert een van de belangrijkste concepten in de wijnwereld: terroir. Het is niet alleen marketing-praatjes als wijnmakers beweren dat hun wijn uniek is. De plek waar druiven groeien, bepaalt werkelijk hoe ze smaken.
Als je straks in de winkel staat, kun je aan het etiket vaak zien uit welk deel van Cairanne een wijn komt. Staat er "Hauts de Cairanne" of zie je verwijzingen naar de noordelijke hellingen? Dan verwacht je een krachtige, gestructureerde wijn zoals die van Pierre. Zie je vermelding van "garrigue" of zuidelijke ligging? Dan krijg je waarschijnlijk een volle, zonnige wijn zoals die van Marie. Komen de druiven van rivierterrassen of westelijke hellingen? Dan kun je een elegante, verfijnde wijn zoals die van Paul verwachten.
Reactie plaatsen
Reacties